«معجزه گر»
مسخره نيست؟ دستهاي يك آدم كر و كور را به يك چراغ نفتي برساني و برايش هجي كني كه اين "چ-ر-ا-غ" است و برايش توضيح بدهي كه "چراغ" يعني "ر-و-ش-ن-ا-ي-ي". آن وقت يك "س-ا-ز" به دستش بدهي و قانعش كني كه اين يعني "ص-د-ا". وقتي كه دستش به اين جعبه ي چهارگوش يزرگ رسيد، برايش هجي كني كه اين دستگاهي است براي انتقال "صدا" و "نور"؛ آن وقت به او متذكر مي شوي كه اين وسيله اي است كه با آن "ا-ن-س-ا-ن-ي-ت" «مصور» مي شود.
بنشين و دعا كن كه روزي چشم باز نكند تا اين «انسانيت مصور» را ببيند. وقتي تفاوت انساني را كه موقع حجي كردن به دست او داده بودي با اين انسان حقيقي فهميد،آن چنان به «معلم» اش بي اعتماد مي شود كه «تصوير» تازه اي از «بينايي» در «ذهن» او نقش مي بندد .
راستي كاش «بيهوده گي» را هم برايش هجي مي كردي، شايد مي فهميد كه "همه چيز" تنها يك "نام" است، يك كلمه ي ديگر!
□ نوشته شده در ساعت 23:44 توسط -