يك جورهايي خجالت كشيدم. هنوز مسيري را كه دو سال است هر روز رفته ام و آمده ام، ياد نگرفته ام.
يك بار كه گفتم، مغز من پر از ايده هاي بزرگ است. حالا اگر به آن اضافه كنم كه مغز من بيشتر شبيه يك كامپيوتر Single Task هست و نمي توانم در يك زمان به دو چيز فكر كنم، چطور مي توانند از من توقع داشته باشند كه به چنين امور پيش پا افتاده اي براي فكر كردن priority بدهم.
□ نوشته شده در ساعت 23:25 توسط -