Full OF Empty

« سگ نامه»
ديگر نمي گويم كه آرزوي پرواز داشتم؛ حتي نمي گويم كه پر و بالم را تو بسته اي... ميداني؛ «اين پرنده ي اسير» ديگر بيش از حد نخ نما شده است. اصلا آسمان ديگر برايم جذاب نيست. دارم دنبال يك استعاره ي ناب مي گردم. پرنده... پرنده....پرنده. بي ربط است. زيادي كم توقع است. كمي لوس است. زيادي ترسو است. همه جانبه نيست. اما نمي دانم .... خوك... خوك كثيف..... اسب.... اسب باركش ..... روباه..... گرگ..... سگ ....سگ.... سگ! سگك بي نوا! سگ زي ِ نيست گرا! سگِ بي صاحب ليبراليست، سگِ قلاده دارِ مومن ِ عاقبت انديش، سگِ هارِ آنارشيست، سگِ نگهبان ِ ديكتاتور، سگِ با وفاي سوسياليست! سگ بچه ي پشمالوي با نمكِ ايده آليست؟!!!! سگِ خر... سگِ الاق.... سگِ بي شعور..... سگِ پدرسگ.... جالب است! دندان هاي كثيفش هم كه برق مي زنند. كه يعني انگار خيلي آدم است. كه يعني آدم با شعوري است كه هر كثافت كاري مي كند و بعد مسواك مي زند؛ مسواك مي زند و فراموش مي كند و به خواب مي رود. به خواب مي رود وسگ ديگري در خواب «انسانيت» مي بيند. غافل از اين كه او هم سگي بيش نيست! يك سگ بچه ي رويايي و اندكي هم احساساتي. بدك نيست. مي شود به اين بهانه يك عالمه واغ واغ كرد. حتي به خاطرش ناليد؛ عوعو كرد. همسن عالي است. بي نظير است. ببين اين ذهنيت غلط را كه «آدمي يك پرنده اسير است» را دور بريز و قبول كن كه آدمي سگ است؛ سگ در همه انواع آن!
واغ واغ... عو عو....واغ واغ... عو عو....
پ.ن: فونت را عوض كردم كه كسره ها ديده شوند.

□ نوشته شده در ساعت 21:37 توسط -