باز مي گرديم به بحث اصلي با وضعيت: عادي. آدم خودش مي ماند كه چرا بعضي مواقع اين همه ..

انبوه كبوتران سپيد - سيدمرتضي مرديها
مي خواهم، بگويم فعاليت غالب اين گروه ها و گرايش ها حاكي از اين است كه كبوترهاي سپيد كمي تا قسمتي تقلبي هستند. سرخ هاي سابق به منظور جنگ با آنچه هژموني امپرياليسم ناميده اند به صحنه آمده اند، اما سعي مي كنند سرخي جنگ خود را در پوشش سپيدي صلح قرار دهند، شايد از مقبوليت بيشتري برخوردار شوند. در ملبورن و مادريد كه دولت هاي متبوع اظهار پشتيباني و همكاري با مداخله نظامي كرده اند، احزاب رقيبي كه فعلا آفتاب نشين هستند، از اين بهانه براي آزار دادن رقيب استفاده مي كنند و طرفداران خود را زير چتر كبوترهاي سپيد به صحنه تظاهرات مي كشانند؛ طرفداراني كه چه بسا اصلا ندانند عراق كجاي نقشه جهان است و جنگ در آن چه نسبتي با حقوق بشر دارد. فقط اين را مي دانند كه براي غلبه بر حريف داخلي بايد از اين بهانه خارجي استفاده كرد....كيفيت شركت كنندگان در اين تظاهرات - شامل عناصر چپ، حاشيه نشين و آفتاب نشين و احتمالا عناصر پاسفيست - به گونه اي است كه به دشواري مي توان انگيزه غالب را حمايت از صلح دانست، در اينجا يكي به بهانه ديگري بيرون آمده است و اين ممكن است در فهم حقايق غلط انداز باشد.
به بيان روشن تر، دفاع از صلح كه در پاريس به تعبير لطيف «اختلاف نظر ما با دوستان آمريكايي» از آن نام برده مي شود (اگر نه به لحاظ ماهوي، دست كم به لحاظ كاركردي) به جايي مي رسد كه عكس متين و موقري از صدام را در حالي كه لبخند مي زند به دست يك دختر معصوم سپيدپوش مي دهد و آدمك شاخدار بوش را آتش مي زند. آيا با مشاهده چنين صحنه اي اين گمان پيش نمي آيد كه استراتژيست هاي صلح محور شيراك - شرودر در نيويورك آهنگ صامتي را مي نوازند كه صداي واقعي و گوشخراش آن در صحنه هاي تظاهرات صلح بغداد بلند مي شود: آمريكا طرفدار جنگ، صدام طرفدار صلح.............
-----------------------------------
پس نوشت: بي خيال بابا. الانه نون تو آزادي زنانه :).
---------------------------------
پول ها را ذخيره کنيم برای روزی که جنگ شود.
□ نوشته شده در ساعت 00:21 توسط -