نفهميدم اين چه مرضي است كه خواب و بيداري آدم را نشود فرق گذاشت. تازگي خوابهايم شده دنباله جريانات هر روز. انقدر واقعي و معمولي كه گاهي يادم مي رود فلان چيز را در خواب ديده ام يا واقعا بود! هر شب يك ماجراي كاملا عادي از اتفاقات روزمره ؛ البته خوبيش اينه كه از حالگيري و اعصاب خرد كني خبري نيست.

از خجالت سرخ شدم! مي خواهي يك بوس از لپش بكني، از تو بوس ماهواره اي مي خواهد! 4 سالگي كه اين شود، 18 سالگي چه.....
اما اين نان و عشق و موتور 2000 اصلا كمدي نيستها! من به شخصه خيلي سعي كردم فقط كمي بخندم ولي نشد كه نشد! اكبر عبدي هم خيلي غم انگيز شده.خيلي سعي مي كنم باور نكنم كه او تمام شده. بهتر است بگوييم ديگر مد روز نيست!.

عكس فوري:سوخت! امروز مثل ديروز و ديروز تر. همين پست قبلي . چرا بايد امروز يك دانشجوي ايراني با ديروزش فرق داشته باشد؟!! وقت، تلف، مي كنيم! اگر هر كدام از ما يك دهم از وقتي را كه براي به وجود آوردن يك اثر پايين تر از متوسط _ در حوزه اي كه سررشته اي از آن نداريم _ تلف مي كنيم، به طور جدي روي توانايي اصلي خود خرج كنيم، قطعا نتيجه غير منتظره اي خواهيم داشت. اما فعلا همگي از داشته هامان دلزده شده ايم و تشنه ي نداشته هامان هستيم در اين راه اگر بتوانيم گاهي از بالا به خودمان نگاه كنيممي بينيم كه چقدر مضحك شده ايم!

درشت:بعضي ها با هيچي حال نمي كنند، بعضي ها با «هييييچي» حال مي كنند، بعضي ها با «هيچچچچي» حال مي كنند. بعضي ها هيچي ندارند كه با آن حال كنند......

قاصدك با صداي شجريان– از آخرين جرعه جام


كلكسيوني از به يادماندني ترين ترانه هاي قديمي ايراني

□ نوشته شده در ساعت 10:14 توسط -