سر صبحی داشتم می رفتم سر کلاس 8 صبح.سرم رو انداخته بودم پایین و عمیقا در فکر پیدا کردن راه حلهای عملی برای حل مشکلات جامعه بشری بودم. یهو احساس کردم یه نفر داره با شلینگ آب می ریزه رو پاچه شلوارم. من هم که معمولا این طور مواقع کم میارم، خواستم این بار خودی نشون بدهم. پس فوری برگشتم داد زدم مگه مرض داری؟ ولی نگو که طرف فواره اس! سرم رو برگردوندم دیدم، عده کثیری از ملت بی کار دارن عینهو بز(اسب،استر،الاغ...) بهم نگاه می کنن. هیچی دیگه همین!
---------------------------------

اینها رو توی وبلاگ Josephine Green پیدا کردم.در مورد ایرانی هاست. مثل اینکه یک خانم امریکاییه که با شوهر ایرانیش یه مشکلایی دارشته که به طلاق و بچه و این حرفها مربوطه.راستش من درست منظورش رو نفهمیدم چون انگلیسیم زیاد خوب نیست ولی فحشها شو به ایرانیا فهمیدم.
<<<......فکر می کنم برای هر کس دیگه بود من می تونستم بگم بزار بره و یا بگمlet them fuck themself ولی برای این مردم نه! با این مردم آدم دلش می خواد که بمیرن و چال بشن.شما به اونها پشت نمی کنید، چون اونها رشد می کنن، مثل یه سرطان پنهانی، تا این که ناگهان قدرت می گیرن...[از اینجا توضیحاتی میده از یه مرد ایرانی که م اسمش رو pimp گذاشته. که توی ایران با یه زن امریکایی ازدواج می کنه و انگار بعد از 5 سال انتظار برای گرین کارد همین که به امریکا می رسه طلاق می ده زنه رو و حتی مثل اینکه بچه رو هم می خواسته بفروشه و یه باند که در قبال پوی ایرانیارو با امریکاییها عروسی می کردن برای مهاجرت] .... خب.این مردم اینجوری هستن.... تنها دلیلی که این مردم میان امریکا گدایی و دریوزگیه.
من فقط امیدوارم که انقدر زنده بمونم که رنج کشیدن این مردم رو ببینم.امروز اونها فکر نمی کنن که هیچ وقت گرفتار عذاب نخواهند شد، و شکست ناپذیرن. ....زجر دادن تنها زبونیه که این مردم بلدند و من میدونم که برای هر بار رنج دیدن من ده بار رنج خواهند دید...>>>
ولی خودمونیم حق داره ها


□ نوشته شده در ساعت 21:17 توسط -