يه مطلبي تو يه روزنامه خوندم در مورد زن در يونان قديم كه هم براي گفتگوي تمدنها مفيده و هم براي بحث صكث كه تو چند تا از وبلاگها دنبال مي شه. يونا ني ها كه پز دموكرات بودنشون عالم رو پر كرده خصوصيت عمده شان هم جنس گرايي بوده و زن را به عنوان عاملي براي تداوم اقتدار هييت حاكمه (ارز طريق توليد مثل) مي دانستند و تنها در دوران كهولت و براي بچه دار شدن به زنان رو مي آورده اند.
افلاطون يكي از بزرگان قديم يونان بوده كه اسم آرمانشهر اونو همه شنيدن، نظريات عدالت جويانه!! توپي دارد او در توصيف آرمانشهر خود اشتراكي بودن همه چيز از جمله ملك و احشام و ... و زن و فرزند(كه آنها را به منزله جزيي از دار و ندار مردان مي داند) را از عوامل اصلي اتحاد مي دونه. او «همجنس گرايي خرد مدار» رو باعث رشد و اعتلاي جامعه «خرد مندان مرد» مي دونه كه به دليل محيط فاسدي كه مادر و زنان خدمتكار در اطراف اين مردان «خردمند» موجب جاه طلب شدن آنها مي شود. خانم suzan moler okin
كه اين مقاله رو نوشته معتقده ريشه ي اصلي رايج شدن كلمه زناكا ري (كه تنها به عمل جنسي زن شوهرداراطلاق مي شود و براي مردان متاهل لفظ مرداكار به كار برده نمي شود.) به عنوان فساد اخلاقي را همين نظريات يوناني مي داند.
□ نوشته شده در ساعت 14:35 توسط -