اين آگهي فقط تا ته(=آخر) بارون اعتبار دارد!
با اين باروني كه اون بيرون اومده،... من رمانس خونم بالا زده. خواهش مي كنم هر چه سزيع تر يك خانم (دختر خانم!) زيبا با من ديدار كنه تا 24 ساعت با هم رمانس داشته باشيم! پولش رو هم ساعتي مي پردازيم.( به شرطي كه از ته قلب عاشقم بشه!)
البته براي رمانتيك تر شدن ماجرا سعي كنيد اين ديدار كاملا اتفاقي صورت بگيره. مثلا زير بارون جلوي بقالي محلمون به صورت كاملا اتفاقي بخوره به من و همه پياز سيب زميني ها مو بريزه رو زمين. بعد اتقاقي مسيرامون يكي بشه، بعدش توي تاكسي رمانسمونو شروع كنيم.

□ نوشته شده در ساعت 05:47 توسط -

In the world there are only two tragedies. One is not getting what one wants, and the other is getting it. -Oscar Wilde
□ نوشته شده در ساعت 08:39 توسط -

شرق
واقعيت آن است كه شيرين عبادي و شيرين عبادي ها كه همواره مورد الطاف سازمان ها و مجامع بين المللي هنرواقعيت آن است كه شيرين عبادي و شيرين عبادي ها كه همواره مورد الطاف سازمان ها و مجامع بين المللي هنري، ادبي، سياسي و حقوقي قرار مي گيرند، اين لطف را بيش از آن چه كه مديون افكار و عقايدشان، مبارزاتشان، محروميت هايشان، تلاش و تقلاهاشان براي اهداف و آرمان هاي بشري باشند، آن را مديون سيمايي هستند كه از ايران در جهان تصوير شده است. اگر شيرين عبادي با همين دستاورد در تركيه يا پاكستان زندگي مي كرد (چه رسد به آمريكا، انگلستان يا كانادا) آيا نامزد دريافت صلح نوبل مي شد؟ واقعيت آن است كه بعضا به دست خودمان و عملكردمان و بعضا از روي بغض و دشمني آن چنان تصويري از ايران در دنيا ترسيم شده كه اگر كسي يك چهارپايه بگذارد در وسط ميدان توپخانه اعلام كند كه زمين كروي است، ممكن است سال آينده نامزد دريافت جايزه نوبل در فيزيك و كيهان شناسي شود. از 11 سپتامبر به اين سو، و ظهور بن لادن و القاعده، گل بوديم و به سبزه نيز آراسته شديم. خنده دار است، اما بعد از تصوير تابناك جمهوري اسلامي ايران در دنيا، شيرين عبادي جايزه نوبلش را بايد مديون اسامه بن لادن، 11 سپتامبر و القاعده باشد. اعطاي نوبل به عبادي بيش از آن چه كه مديون تلاش هاي وي باشد، مديون فيلم هاي مستندي است كه از سنگسار كردن زنان و مردان گرفته شده. اعطاي نوبل به عبادي مديون جمجمه خرد شده زهرا كاظمي، حكم اعدام آقاجري و توصيف شدن ايران به عنوان بزرگترين زندان روزنامه نگاران در دنياست.
نمي دانم اگر روزي قرار مي شد خانم عبادي جايزه نوبلشان را به فردي يا گروهي مي توانستند اعطا كنند از اين صف گسترده چه كسي و كدام گروه را انتخاب مي كردند. شايد ايشان آن را به «فرشته» معصومي كه ديگر در ميان ما نيست به نام آرين تقديم مي كردند كه قرباني قانون حضانت در ايران شد. همان قانوني كه بحق كمتر كسي را مي توان در ايران سراغ گرفت كه به اندازه شيرين عبادي با آن در افتاده باشد. نه خانم عبادي! باور كنيد نمي خواهم از ارزش كارتان بكاهم. اتفاقا من(من هم!) شما را افتخار ايران مي دانم و معتقدم كه از امروز مسئوليت شما و رسالتتان ديگر به زنان و كودكان ايران محدود نمي شود. چرا كه اكنون بار سنگين دفاع از همه زنان و كودكان محروم از حقوقشان در همه كشورها بردوش شما قرار گرفته زيرا جايزه نوبل، شما را اكنون شخصيتي فراملتي و فراكشوري كرده است. شما ديگر به ايران تعلق نداريد و در سطح و مقامي بين المللي قرار گرفته ايد. شما مي توانيد جايزه نوبلتان را به «آرين» تقديم كنيد به عنوان سمبل همه كودكاني كه به دليل قانون حضانت از بزرگترين نعمتي كه خداوند به آنها داده يعني مهر و آغوش مادر محروم مانده اند. اما آرين هاي كشور ما و جوامع ديگر هم از امروز به بعد بر روي شما حساب باز كرده اند.
□ نوشته شده در ساعت 08:25 توسط -

تمام احمق ها برای حماقتشان دلیل دست و پا می کنند!
بعد از مدت ها سوار اتوبوس شدم. و بعد از مدت ها نفرت و خستگی را حس کردم. و فقر را دیدم و تنفر را و بیزار شدم از خودم. و از دیگران هم... سرشار از کلمات مایوس کننده و کسالت بارم. ولی حوصله هیچ کدامشان را ندارم. به خانم عبادی فکر می کنم و استقبال از او و این که مهرانگیز کار را بیشتر از او دوست دارم. فقط به این دلیل که به نظرم از خانم عبادی زیبا تر می آید....
□ نوشته شده در ساعت 23:50 توسط -